این وظیفه، در عمل شخصی، کیفیت بخشیدن به نماز است، و در تلاش اجتماعی، ترویج نماز و همگانی کردن آن.
کیفیت
یافتن نماز بدین معنی است که نماز، با حال و حضور ادا شود؛ نمازگزار به
نماز با چشمِ "میعاد ملاقات با خدا" بنگرد و در آن، با خدای خود سخن بگوید و
خود را در حضور او ببیند؛ نماز را تا میتواند در مسجد و تا میتواند به
جماعت بگزارد.
و ترویج نماز، هر حرکت و تلاشی است که در راه همگانی کردن آن و آسان کردن دسترسی به آن، بتوان صورت داد.
صاحبان
اندیشه و بیان، با گفتن و نوشتن؛ دارندگان رسانهها و منبرها با پرداخت
جذّاب و هنری؛ مسئولان دستگاهها هر یک متناسب با کارکرد آن دستگاه،
میتوانند این وظیفهی بزرگ را ادا کنند.
کمبود مسجد در شهر و شهرک و
روستا؛ نبود جایگاه نماز در مراکز اجتماعات همچون ورزشگاه و بوستان و
ایستگاه و مانند آن؛ مراعات نشدن وقت نماز در وسائل مسافرتهای دور دست؛
نپرداختن شایسته به نماز در کتابهای درسی؛ نپرداختن به پاکیزگی و بهداشت در
مساجد؛ نپرداختن امام جماعت به تماس و رابطه با مأمومین؛ و هر کمبود دیگری
از ا
ین
قبیل ها، نقاط ضعفی است که باید همتهای بلند بر زدودن آن برانگیخته شود و
نشانهی ایمان صاحبان تمکّن یعنی اقامهی نماز، در جامعهی اسلامی ما روز
بروز نمایانتر گردد. انشاء الله
پیام رهبری به مناسبت بیست و دومین اجلاس سراسری نماز (1392/06/13)
اگر انسان یک گام در راه
رضای خدا بردارد، دیگر گامهای بعدی را نمی داند چه خواهد شد! همان گام اول ، او
را به جاهایی که نمی داند، خواهد کشید.
فِی المَائدةِ اثْنَتَا عَشرَةَ خَصْلَةً یَجِبُ عَلَى کُلِّ مُسْلِمٍ أنْ یَعْرِفَهَا : أرْبَعٌ مِنْها فَرْضٌ ، وَ أرْبَعٌ سُنَّةٌ ، وأرْبَعٌ تأدِیبٌ . فَأمَّا الفَرْضُ : فَالمَعْرِفَةُ ، وَالرِّضَا ، وَالتَّسْمِیَةُ ، وَالشُّکْرُ . وَأمَّا السُّنَّةُ : فَالوُضُوءُ قَبْلَ الطَّعَامِ ، والجُلُوسُ عَلَى الجَانِبِ الأیْسَرِ ، والأکْلُ بِثَلاثِ أصَابِعَ . وَلَعْقُ الأصَابِعِ . وَأمّا التَّأدِیبُ : فَالأکْلُ مِمَّا یَلِیکَ ، وَتَصْغِیرُ اللُّقْمَةِ ، وَتَجْوِیدُ المَضْغِ ، وَقِلّةُ النّظَرِ فِی وُجُوهِ النّاسِ .
امام صادق سلام الله علیه :
اِنَّ اللّهَ عزّوَجَلَّ یُحِبُّ اَنْ یُسْاَلَ وَ یُطْلَبَ ما عِنْدَهُ؛
خداوند عزّوجل دوست دارد آنچه نزد اوست درخواست گردد و طلب شود.
کافى، ج 2، ص 475، ح4 / لینک: نهج الدعاء، ج 1، ص 208
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله :
تَسبیحَةٌ فی یَومِ الجُمُعَةِ ، أفضَلُ مِن ألفِ تَسبیحَةٍ فی غَیرِ یَومِ الجُمُعَةِ
یک بار تسبیح گفتنِ خدا در روز جمعه، فضیلتش از هزار تسبیح در غیر روز جمعه، بیشتر است.
الفردوس : ج ۳ ص ۳۸۳ / نهج الذکر : ج 1 ص 180
الامام علی علیه السلام لِرجُلٍ سَألَهُ أن یَعِظَهُ ـ :
لا تَکُن مِمَّن یَرجو الآخِرَةَ بِغَیرِ العَمَلِ ، و یُرَجِّی التَّوبَةَ بِطُولِ الأمَلِ ، یقولُ فی الدُّنیا بقَولِ الزّاهِدینَ ، و یَعمَلُ فیها بعَمَلِ الرّاغِبینَ ، إن اُعطِیَ مِنها لَم یَشبَعْ ، و إن مُنِعَ مِنها لَم یَقنَعْ . ( میزان الحکمة، ج 13 ، اندرزهای امام علی (ع) )
امام على علیه السلام به مردى که از ایشان اندرزى خواست فرمود : چونان کسى مباش که بى عمل به آخرت امید بسته است و به سبب آرزوى دراز، توبه را به تعویق مى اندازد . در دنیا، سخنِ دنیاگریزان را مى گوید و کردار دنیاخواهان را انجام مى دهد. اگر از دنیا هر چه به او داده شود ، سیر نمى گردد و اگر به او داده نشود، قانع نمى شود.
نوروز ایرانی بهجای نوروز باستانی
اسلام با سنتهایی که از قبل از اسلام باقی مانده است، دو نوع رفتار میکند. اولا بعضی سنتهای غلط را بهکلّی از بین میبرد و نابود میکند؛ چون سنتهای درستی نیست. مثل اینکه عربها قبل از اسلام، دختران خودشان را نگه نمیداشتند، یا بیشتر ملتهای غیرمسلمان، جنس زن را تحقیر و اهانت میکردند! اسلام این سنت را بهکلی از بین برد؛ چون بهکلی غلط بود.
ثانیاً اسلام بعضی از سنتها را از بین نبرده است. کالبد سنت را نگه داشته و محتوا و روح آن را عوض کرده است
مردم ما عینِ همین کار را با نوروز کردند؛ نوروز را نگه داشتند و محتوای آن را عوض کردند.
نوروز ؛ روز توجه به خدا و رفع کدورت ها
نوروز برای ملت ما، امروز عبارت است از اولا : توجّه مردم به خدا. اولِ تحویلِ سال که میشود، مردم دعا میخوانند، 'یا محوّل الحول والاحوال' میگویند، آغاز سال را با یاد خدا شروع میکنند، توجّه خود را به خدا زیاد میکنند. این، ارزش است.
ثانیاً نوروز را بهانهای برای دید و بازدید و رفع کدورتها و کینهها و محبّت به یکدیگر قرار میدهند. این همان برادری و عطوفت اسلامی و همان صلهی رحم اسلام است؛ بسیار خوب است. ضمنا نوروز را بهانهای برای زیارت اعتاب مقدسه قرار میدهند؛ این بسیار خوب است.
معلّیبنخنیس که یکی از رُوات برجستهی اصحاب است و به نظر ما 'ثقه' است، جزو شخصیتهای برجسته و صاحب راز خاندان پیغمبر محسوب میشود.
معلّیبنخنیس خدمت حضرت صادق علیه السلام میرود؛ اتفاقا روز 'نوروز' بوده است- در تعبیرات عربی، 'نوروز' را تعریب میکنند و 'نیروز' میگویند حضرت به او میفرمایند : 'أتدری ما النیروز؟' آیا میدانی نوروز چیست؟
مفهوم واقعی نوروز
بعضی خیال میکنند که حضرت در این روایت، تاریخ بیان کرده است! که در
نوروز در درون خود
شرط دارد. روزی که در آن اتفاق بزرگی افتاده باشد، نوروز است. روزی که شما در آن بتوانید اتفاق بزرگی را محقَّق کنید، نوروز است. بعد، خود حضرت مثال میزنند و میفرمایند: آن روزی که جناب آدم و حوّا، پا بر روی زمین گذاشتند، نوروز بود؛ برای بنی آدم و نوع بشر، روز نویی بود. روزی که حضرت نوح - بعد از توفان عالمگیر - کشتی خود را به ساحل نجات رساند، 'نوروز' است؛ روز نویی است و داستان تازهای در زندگی بشر آغاز شده است. روزی که قرآن بر پیغمبر نازل شد، روز نویی برای بشریت است - حقیقت قضیه همین است؛ روزی که قرآن برای بشر نازل میشود، مقطعی در تاریخ است که برای انسانها روز نو است - روزی هم که امیرالمؤمنین علیهالسّلام به ولایت انتخاب شد، روز نو است.
اینها همه، 'نوروز' است؛ چه از لحاظ تاریخ شمسی، با اوّلِ ماه 'حَمَل' مطابق باشد یا نباشد. این نیست که حضرت بخواهند بفرمایند که این قضایا، روز اوّلِ 'حَمَل' - روز اوّلِ فروردین - اتّفاق افتاده است؛ نخیر. بحث این است که هر روزی که این طور خصوصیاتی در
حال اگر شما میخواهید روز اوّلِ فروردین را هم برای خودتان روز'نو' و نوروز قرار دهید، شرط دارد. شرطش این است که کاری کنید و حرکتی انجام دهید؛ حادثهای بیافرینید. آن حادثه در کجاست؟ در درون خود شما! اگر حال خود را عوض کردید، اگر توانستید گوهر انسانی خود را درخشانتر کنید، حقیقتاً برای شما 'نوروز' است!
بیانات رهبری در دیدار زائرین و مجاورین حرم مطهر رضوی
نوروز 77
امام مهدى سلام الله علیه :
لِیَعمَل کُلُّ امرِءٍ مِنکُم عَلى ما یُقَرَّبُ مِن مَحَبَّتِنا؛
هر یک از شما باید کارى کند که با آن به محبّت ما نزدیک شود
اهل بیت(ع) در قرآن و حدیث: ح 989
تنها خداست که نمی توان در انتظارش بود.
در انتظار خدا بودن یعنی درنیافته باشی که خدا را پیش از این داشته ای ،
خدا را از خوشبختی جدا مدان و همه ی خوشبختی خود را در یک دم جای ده.
******
اگر آن چه میخوری مستت نکند، ازآن روست که گرسنگیات آنقدر که باید، نبوده است.
******
همه چیز پیش تر گفته شده، اما چون کسی گوش نکرده، دوباره برمی گردیم و تکرارش می کنیم.
آندره ژید